شفق؛ محمد مهاجری در یادداشتی نوشت: وزارت آموزش و پرورش و نیروی انتظامی، تفاهم‌نامه‌ای امضا کرده‌اند که پلیس در مدارس به آموزش‌هایی جهت پیشگیری از جرایم بپردازد. در حاشیه این مراسم آقای وزیر جمله‌ای گفته که بیشتر به یک تعارف شبیه است و همین دستمایه ناسزاها و توهین‌های فراوان شده است.
برخی دوستان هم که در صداقت و دلسوزی‌شان تردیدی نیست گفته‌اند که رئیس‌جمهور همین الان باید وزیر آموزش و پرورش را برکنار کند.
این‌ها اما فقط یک روی سکه است. روی دیگر به بحث تفاهم‌نامه برمی‌گردد. از اپوزیسون انتظاری نیست که توی بوق کند که ایهاالناس چه نشسته‌اید که پلیس وارد مدارس شده و جو امنیتی و وحشت را بر دانش‌آموزان حاکم کرده و مراقب است مبادا مقنعه‌ای از سر دخترکی بیفتد تا او را به صلابه بکشد!
از رسانه‌های معارض و ضد ایرانی توقع همین است که انجام داد، اما چهره‌های موجه سیاسی و اجتماعی چرا سپر انداختند و دچار خامی شدند؟ لااقل یک‌بار تفاهم‌نامه را می‌خواندید، بعد اظهارنظر می‌کردید!
شما بچه مدرسه‌ای ندارید؟ نوه‌هایتان و فرزندان بستگانتان درس نمی‌خوانند؟ هیچ دغدغه‌ای درباره آن‌ها ندارید؟ مثلاً نگران نیستید هنگام عبور از عرض خیابان دچار سانحه شوند؟ یا مثلاً دچار مزاحمت افراد غریبه و اراذل و اوباش قرار گیرند؟ یا هنگام خرید مواد خوراکی از دستفروش‌های اطراف مدرسه دچار مسمومیت و بیماری شوند؟ یا اگر با خودرو و موتورسیکلت تصادف کردند، چه باید کنند؟ یا اگر در معرض تهدیدهای اخلاقی قرار گرفتند چه واکنشی نشان دهند؟
از بچه‌ها که بگذریم، آیا والدین نباید نسبت به برخی خطرات و اتفاق‌ها هوشیار باشند؟ نباید بدانند با رفت‌وآمد نامنظم فرزندشان چه برخوردی کنند؟ یا احیاناً مخاطراتی را که فضای مجازی می‌تواند برای بچه‌ها بیافریند بدانند؟ یا خدای ناکرده اگر با پدیده مواد مخدر روبه‌رو شدند چه باید کنند؟
این هشدارها و پرهیزها را چه کسی باید به دانش‌آموزها و خانواده‌ها آموزش دهد؟ آیا باید همه چیز را رها کرد و به همه‌چیز خوش‌خیالانه نگریست؟ کدام فرد یا دستگاه متخصص می‌تواند از وقوع چنین ناهنجاری‌هایی پیشگیری کند یا اگر اتفاق بدی افتاد با آن مقابله کند؟
اگر هر رخداد تلخی در زمینه‌های بالا روی دهد والدین دانش‌آموزان از چه کسی مطالبه خواهند کرد؟ دستگاهی کارشناس‌تر از پلیس وجود دارد؟ گیرم که نیروی انتظامی اشتباهات و کم‌کاری‌هایی هم در جاهایی داشته و دارد، اما آیا این دلیل می‌شود که کار درست و وظیفه ذاتی‌اش را هم تخریب کنیم؟
اگر به پلیس حمله کردیم و نتوانست وظایفش را انجام دهد، چه کسی مسئولیت آن را می‌پذیرد؟ اصلی کردن موضوعات فرعی و بیان دروغ درباره تفاهم‌نامه‌ای که چه بسا نقدهایی هم به آن وارد باشد، مجوز آن است که فرزندانمان را در برابر تهدیدهای جانی و اخلاقی رها کنیم و مثلاً بگوییم اصل قضیه بر سر حجاب دخترکان است؟ از ابتدا تا انتهای تفاهم‌نامه را که بخوانید، حتی یک‌بار هم از کلمه حجاب استفاده نشده است.
اگر انصاف نداریم و بازی‌های سیاسی چشممان را بر واقعیت‌ها بسته است، لااقل به فکر فرزندان خود و دیگران باشیم.
انتهای پیام
