شفق؛ یادداشت میهمان: حسن محمدی، فعال رسانه و ارتباطات؛ نوع پوشش در قومیت‌های اصیل ایرانی از پوشیده‌ترین و زیباترین انواع البسه محلی در جهان شناخته می‌شود که می‌توان با الگوگیری از آن و همچنین نظارت بیشتر بر امر تولید، واردات و عرضه البسه که در حیطه وظایف وزارت کشور تعریف شده، از ورود بسیاری از البسه نامتعارف و ناهمخوان با فرهنگ کشور به بازار مصرف جلوگیری کرد.
فرهنگ کهن ایرانی و هر یک از قومیت‌های غیور ترک، لر، کرد، بلوچ، عرب، قشقایی و دیگر قومیت‌های غیور ایرانی با پوشش فرهنگی خاص که به‌عنوان یکی از مشخصه‌های فرهنگی آن قوم است، شناخته می‌شوند. البسه‌ای که در عین پوشیدگی و اصالت از آراسته‌ترین و زیباترین لباس‌های محلی شناخته شده در جهان هستند.
توجه به اعتقادات دینی در پوشش، تنوعات فرهنگی و آداب و رسوم کهن ایرانی که هر یک پیشینه تاریخی ارزشمندی را در خود جای داده‌اند، در حیطه وظایف وزارت کشور تعریف شده است، اما به راستی کدامیک از رسم و رسوم قومیت‌های کهن ایرانی پوشش‌های نامتعارف کنونی در جامعه را تأیید می‌کنند؟
در مصوبه فرهنگ عفاف که در سال ۱۳۷۶ به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسیده است، نظارت بر عملکرد اقلیت‌های دینی، جلوگیری از پوشش‌های نامناسب یا تهیه و تدوین قوانین مربوط به این قبیل ناهنجاری‌ها و معضلات اجتماعی از جمله موضوعاتی است که اجرائی شدن آن در دامنه وظایف وزارت کشور تعریف شده است، این در حالیست که نظارت بر نحوه اجرای این قوانین توسط دیگر سازمان‌ها به‌ویژه دستگاه قضا و نیروی انتظامی نیز بر عهده این وزارتخانه است.
عدم بروز رسانی برخی از قوانین، متناسب با تغییرات جامعه و شرایط اجتماعی در کشور یا لزوم تغییرات کاربردی در راستای اجرای هر چه بهتر قوانین مربوط به مصوبه فرهنگ عفاف، در کنار نظارت بر تمامی دستگاه‌ها اعم از سازمان‌های دولتی، خصوصی و وزارتخانه‌ها در مجموعه وظایف نماینده تام‌الاختیار رئیس‌جمهور یعنی وزارت کشور است که دامنه این فعالیت‌ها حتی به نظارت بر چگونگی پوشش اتباع بیگانه یا مراقبت و جلوگیری از هرگونه تردد و نقل و انتقال غیرمجاز از مرزهای آبی و خاکی به کشور گسترش پیدا می‌کند.
یکی از نکات مهمی که در حیطه اختیارات نظارتی وزارت کشور معرفی شده، تفاوت قابل تأمل در نوع پوشش بازیگران در برنامه‌های تولیدی از سیمای ملی یا برنامه‌های شبکه‌های خانگی است که نقش بسزایی در انتقال فرهنگ به جامعه دارند. همچنین عدم نظارت دقیق بر دستگاه‌های متولی در امر واردات، تولید، توزیع و فروش البسه نامتعارف در بازار مصرف یکی دیگر از نقاط ضعف اساسی در اجرای مصوبه فرهنگ عفاف است، به‌طوری‌که مطمئناً می‌توان با نظارت و ورود به‌موقع از توزیع بخش اعظمی از این پوشاک در بازار مصرف جلوگیری کرده و این دست از پوشاک را از دسترس عمومی خارج کرد.
در واقع اجرای موفقیت‌آمیز طرح‌های عفاف و حجاب در جامعه نیازمند یک فعالیت فرهنگی منسجم است تا بتوان با انجام برنامه‌های آموزشی و پژوهشی با موضوعاتی چون طرح‌های ایرانی_اسلامی در کانون‌های زنان و جوانان در مصوبه عفاف شورای عالی انقلاب با هدف گسترش فرهنگ عفاف و حجاب در جامعه دست یابیم.
با توجه به پیشینه اصیل و ارزشمندی که در نوع پوشش اقوام ایرانی وجود دارد اجرای مصوبه‌های مربوط به عفاف و حجاب بیش از اینکه به‌عنوان یک بحث انتظامی و امنیتی شناخته شود باید به‌عنوان یک فعالیت مهم فرهنگی با محوریت وزارت کشور در جامعه تلقی شود، اما به نوعی می‌توان گفت تمامی این اقدامات مهم و ارزشمند که هر یک می‌توانست نقش قابل توجهی در گسترش فرهنگ عفاف در جامعه ایفا کند، تنها در امر نظارت بر نحوه اجرای مصوبات در دیگر دستگاه‌ها به ویژه پلیس خلاصه شده است.
انتهای پیام/
