شفق؛ جابر خرم‌نیا، یادداشت؛ مدتی پیش به ابتکار استاندار قزوین، نشستی در هتل المپیک تهران با موضوع همدلی و وفاق برگزار شد. نشستی که فی‌نفسه اقدامی بسیار خوب و از قضا نیاز امروز استان ما است. اما طبیعتاً این برنامه هم حواشی داشت و هم نواقصی که گویا این بار بجای باندِ تندروی رسانه‌ای وابسته به دولت، پیاده نظام دلبسته به شعار وفاق دچار دیکتاتوری اندیشه شده و به منتقدان حمله کرد. مانند هر ماجرای دیگری هم این حضرات بجای پاسخ دادن به انتقادات مطرح شده و سخن منطقی، رو به حمله به شخص و شخصیت منتقدان و گاه تهمت و اتهام به آن‌ها آوردند. که همین هم نشان می‌دهد هیچ پاسخی منطقی و قانع کننده‌ای برای رفتار اشتباه رخ داده در آن نشست وجود ندارد!
بجا است در این نوشتار کوتاه باری دیگر جهت تبیین امر معترضه، نکته‌ی اصلی اعتراض و انتقاد خویش را مطرح کنم. برگزاری نشست برای ایجاد وحدت و همدلی بسیار هم خوب و منطقی است، اگر بنا است ادامه پیدا کند حتماً باید خروجی محسوس آن را دید.
اما در همین امر وحدت و همدلی هم منطق و خط قرمزی نهفته است. رهبر عزیز انقلاب اسلامی بارها و بارها از لزوم وحدت، انس و رفاقت گروه‌ها گفته‌اند اما همواره در ادامه تأکید کردند که رعایت خطوط قرمز در این مسئله هم لازم است و همواره یکی از خطوط قرمز بیان شده ایشان گناه نابخشودنی فتنه و فتنه‌گران در سال ۸۸ بوده.
امام خامنه‌ای صریحاً فرمودند: «در موضوع جناح‌بندی‌های سیاسی همواره تأکید بر رفاقت و انس با یک‌دیگر است اما در برخی موارد هم مسئله متفاوت است و باید حتماً خطوط قرمز و خطوط فاصل رعایت شوند. مسئله فتنه و فتنه‌گران از مسائل مهم و از خطوط قرمز است/۵ شهریور ۱۳۹۳».
آنکس که به انس و الفت با او می‌بالید یکی از آتش بیاران معرکه ۸۸ بود، به جمهوریت نظام حمله کرد و همواره به تهمت‌هایی که علیه نظام و انقلاب زده بود لجوجانه تأکید داشت. چگونه به نام انس و وحدت و همدلی اینگونه خط قرمزها را شکستید؟
مگر رهبر انقلاب نفرمودند: «یکی از برنامه‌های اصلی دشمن، تحریف یا فراموش شدن عبرت‌ها و درس‌های فتنه است/۱۷ دی ۹۳»؟ و مگر آن را گناه نابخشودنی نخواندند؟
آنکس که امروز برای تطهیر او به منتقدان حمله می‌کنید، روزگاری برای برخورد با مخالف خود، چونان دیکتاتوری صاحب قدرت به رزمندگان، جانبازان و شهدا و حتی خانواده شهدا هم رحم نمی‌کرد. چه بسیار رزمندگانی که از او سیلی خوردند و چه بزرگان مجاهدی که عذاب‌ها متحمل شدند. پدر دوشهید را بیاد بیاورید که به وقت راهی شدن به بازداشت و زندان گفت: یا احکم الحاکمین و همه گریستند! چگونه جوابش را خواهید داد؟ آن فرد نه تنها هرگز توبه نکرد و پشیمان نشد که به این همه ظلم به‌عنوان کارنامه خویش می‌بالد.
تمام نقد و انتقاد اینجانب، دست دوستی و معانقه شما با فردی است که مصداق اتم خط قرمزها است. اگر تصور می‌کنید با تهمت، توهین و تهدید مارپیچ سکوت می‌سازید که امثال بنده در برابر همچو اویی سکوت کنیم، سخت در اشتباهید. اینکه برای توجیه یک رفتار اشتباه بخواهید منتقدان را منکوب و سرکوب کنید، نسخه‌ی پوسیده‌ای است که جواب نمی‌دهد.
شما را به سخنان ۳۰ دی ۱۳۹۴ امام خامنه‌ای ارجاع می‌دهم که فرمودند: «برخی دائماً کلمه‌ی «تندروها» را تکرار می‌کنند که منظور آن‌ها جریان مؤمن و حزب‌اللهی است، در حالی‌که نباید جوانان انقلابی و حزب‌اللهی را متهم به تندروی کرد زیرا این جوانان با اخلاصِ تمام و با همه‌ی وجود در میدان حاضرند و هرگاه که دفاع از مرزها و دفاع از هویت ملی لازم باشد، وسط میدان هستند….عقل و فهم همین جوانان انقلابی و حزب‌اللهی و تحلیل آنان در مورد مسائل در موارد زیادی، از برخی بزرگ‌ترها بهتر است».
من الله توفیق.
انتهای پیام/
