پیش از آنکه این مکان به خانه مطبوعات تخصیص پیدا کند، نگارنده در نشست خبری معاون هماهنگی امور عمرانی استاندار قزوین در بهمن ماه سال 1402 نسبت به این مسئله انتقاد کرده و از وی پرسش کردم که ایشان هم پاسخ مقتضی را ارائه کرد و جالب اینکه نسبت به پاسخ فنی معاون عمرانی هیچ کس از خبرنگاران از جمله منتقدان و یادداشت نویسان معترض نشدند. در واقع در آن برهه برای این عزیزان ساختمان شماره دو مسئله نبود!

واقعا دیگر نمی‌توانم صبوری کنم و اجازه بدهم خانه ای را که من و مرحوم افشاری و تعدادی از اهل قلم بنیان گذاشتیم ،این چنین مضحکه عام و خاص شود و برخی خانه مطبوعات را گداخانه تصور کنند و بنام نامی این خانه از این و آن بتیغند.

اعلایی و مدیرانش یک ویژگی خیلی مهم و خوب هم داشتند. آن‌ها به آدم‌های غیررسمی و پدرخوانده‌ها نقش و باج ندادند، با فعالان سیاسی و متنفذان در شأن و احترام‌شان روبرو شدند، در برابر دخالت بیجا و لنگ دراز برخی نمایندگان مجلس در امور اجرایی ایستادند تا مسئولیت‌ها لوث نشود. و به مر قانون و آنچه بایسته و شایسته بود عمل کردند.

در حدود ۱۰روز مانده به لیگ، وقتی تیمی مدیرعاملش تازه از زندان آزاد شده و دیگر مجوز کار ندارد، سرمربی ندارد و حتی یک‌تمرین درست و درمان هم در روزهای جاری نداشته، بی‌شک انحلال این تیم حدس سختی نمی‌تواند باشد. لیگ ملتهبی که شاید حتی قبل از اینکه استارت بخورد،معادلاتش بهم بریزد و برای اولین‌بار در تاریخ با ۱۵ تیم شروع شود؛ اینجاست که شاعر می‌گوید:همینِ‌مان کم بود !...

عمارت هنر در ابتدا در اختیار ارشاد بود، اما در دولت بنفش به نهادهای دیگر تقدیم شد که آخرینش وزارت امورخارجه بود و حتی در مقطعی به موزه‌ی دکتر علی‌اکبر صالحی تبدیل شد. سکوت رضایت آمیز ارشاد در مورد استقرار وزارت خارجه در این عمارت از جمله دوران تصدی خود آقای اسماعیلی بلا اشکال بوده لابد!

برایشان فرقی نمی‌کند که عروسی باشد یا عزا؛ به بهانه هر گردهمایی و در تداوم یک رسم تاریخی غلط که به اذعان بسیاری از تاریخ‌نویسان و کارشناسان، بدعتی در رسم و رسومات است، دست به اسلحه می‌برند. موضوعی که سخنگوی فراجا در یادداشتی به آن اشاره کرده و از فوت 35 تن از شهروندان عزیزمان از سال 1401 تاکنون خبر داده است.

قطعا برای روشن نگاه داشتن چراغ پیشرفت کشور و امیدبخشی صادقانه به جامعه، اهالی رسانه نقش موثر و بی نظیری دارند و خواست و توقع رئیس جمهور شهید از اصحاب رسانه نیز همین موضوع و مساله بوده است.

ایستادگی استاندار قزوین در برابر دخالت‌های نادرست، ستایش رئیس جمهور در جمع استانداران کشور را نیز در پی داشت. اینگونه بود که مخالفان اعلایی خیلی زود دریافتند که قدرت جابجایی استاندار در این دولت را ندارند، اگر دارند هم در جابجایی این استاندار ناتوان هستند.

فرهنگ کهن ایرانی و هر یک از قومیت‌های غیور ترک، لر، کرد، بلوچ، عرب، قشقایی و دیگر قومیت‌های غیور ایرانی با پوشش فرهنگی خاص که به‌عنوان یکی از مشخصه‌های فرهنگی آن قوم است، شناخته می‌شوند. البسه‌ای که در عین پوشیدگی و اصالت از آراسته‌ترین و زیباترین لباس‌های محلی شناخته شده در جهان هستند.

امروز باید بجای تمجید از نامزدهای پیروز، از نامزدهای ناکام تقدیر کرد. دمتان گرم.