دسته: دیدگاه
مثل همیشه یک چیز در کنار فضای انتخاباتی، همه چیز را به حاشیه می‌برد: بداخلاقی و تخریب.
دوره چهارم برعکس آنچه تهمت زده شده و زده می‌شود، به هیچ وجه هیچ اقدام سیاست‌زده‌ای را در عملکرد خود نداشت. چه آنکه بارها با برخی از همین تهمت‌زنندگان صحبت کردم و مصداق رفتار سیاسی را پرسیدم، غیر از اشاره به سلیقه سیاسی شخصی اینجانب و برخی همکاران(که مانند همه افراد دارای سلیقه هستیم) و محتوای منتشر شده در رسانه‌هایمان یا فضای شخصی مجازی‌مان که اساساً ربطی به خانه مطبوعات نداشت، هیچ مصداقی نداشتند.
برخی تصمیمات خلق‌الساعه و یا بدون تخمین رسانه‌ای هزینه‌ساز برای کلیت ساختار حاکمیت است. یک نمونه‌اش برخورد با پیرمرد رشتی ((صادق بوقی )) است.
آنچه مهم است این است که سرمایه‌داران چطور بازاری بیافرینند و کالاهای مصرفی‌شان را به طبقه متوسط قالب کنند. برای فروختن، باید سبک زندگی ایجاد کرد و چه چیزی بهتر از جمعه سیاه، کریسمس، ولنتاین، هالوین و غیره.
این واقعیتی بدیهی است که از شدت بداهت، مورد انکار قرار می‌گیرد. انقلاب اسلامی ایران در بهمن سال ۵۷ از همان ابتدا که وارد مرحله تشکیل ساختار سیاسی شده، تاکنون هجمه‌هایی را در قالب جنگ سرد، جنگ سخت، جنگ اقتصادی و جنگ نرم و رسانه‌ای در رویارویی با نظام سلطه تجربه کرده است.
اتهام نشر اکاذیب به‌خاطر به‌کار بردن برخی واژه‌ها مانند تخریب، غبن فاحش و امثالهم! پای برخی از عدالتخواهان را به دادگاه و دستگاه قضایی باز کرد. گذشته از آنکه با توجه به طرفیت برخی قضات دادگستری در پرونده‌ی هفت‌سنگان باید اصل بی‌طرفی قاضی را نیز مورد توجه قرار داد.
اگر انسان اندکی انصاف داشته باشد باید بخاطر پاک دستی حاج مهدی صباغی و جلوگیری از حیف و میل بیت المال، حل و فصل بدهی شهرداری به بانک شهر، اجرا و تکمیل پروژهای بزرگ شهر و مهم‌تر از همه باج ندان به برخی افراد از ایشان حمایت کنند. البته باید بخاطر مقاومت حاج مهدی صباغی و خالی نکردن میدان از ایشان ممنون و سپاسگذار بود.
سردار رفیعی خطاب به پیشکسوتان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نوشت: با مقام والای وابستگی به سپاه در استمرار رسالت پاسداری، وسیع‌تر از گذشته پا به عرصه جهاد گذاشته‌اید، هیچ فاصله‌ای بین ما و شما وجود ندارد، شما را به اندازه روزهایی که در کنار هم بودیم دوست داریم و به شما احترام می‌گذاریم، تکریمتان می‌کنیم و به‌عنوان وظیفه به شما خدمت می‌کنیم.
طی سال‌های متوالی انحصار طلبی برخی از افرادی که امروز شیپورِ «به فریاد هنر برسید» در دست گرفته‌اند، موجب شده بود تا تصویری کاریکاتوری از یک زن هنرمند یا زن فرهنگی در اذهان شکل بگیرد.
برخی معتقد هستند که عدم انتصاب مدیر بومی می‌تواند مدیریت کلان استان را با چالش مواجه کند و در شرایط کنونی، نگارنده این مرقومه معتقد است که همان بهتر که استاندار کنونی قزوین غیر بومی بوده و همین مولفه سبب شده مقتدرانه مقابل پیشنهادات غیرمنطقی و فشارهای سیاسی ایستادگی و سر تعظیم مقابل فرصت‌طلبان خم نکند.